Ontbijt op bed

Ontbijt op bed
Ontbijt op bed op zondagmorgen… Als ik langzaamaan wakker word hoor ik geluiden in huis…. Ze komen uit de keuken… Zou Julian…?. Gisteravond vroeg Julian me nog of we morgenochtend warme broodjes uit de oven gaan eten als ontbijt en ik zei dat dat goed was… Elke zondag doen we dat sinds Julian en Jasmijn klein zijn. Een momentje met zijn allen. Toen ze nog klein waren, maakte ik alles zelf klaar, maar sinds ze wat groter zijn moeten ze meehelpen. Warme broodjes, een croissantje en een gekookt eitje. De tafel mooi gedekt en met z’n drietjes lekker lang zitten, een rustig begin van de zondag….

Voordoen & laten zien
Ik doezel nog even weg… De wekker staat om 10 uur, maar de geluiden hebben me eerder gewekt. Dat geeft niet. Het zou zo lief zijn als Julian de broodjes maakt. Met gesloten ogen lig ik erover na te denken of het hem gaat lukken. De eerste keer dat hij het helemaal alleen doet. Welke kleur zullen de broodjes zijn? Kan ik er straks een raam mee ingooien, of kan ik er rustig in bijten? Het komt vast goed, Julian heeft het me nu zo vaak zien doen. Heeft mij zo vaak geholpen om de broodjes in de oven te doen, terwijl ik ernaast stond. Heel langzaamaan dwarrelt de geur van gebakken broodjes mijn neusgaten binnen. Ik ruik ze al!

Vertrouwen hebben & loslaten
Ik vertrouw erop dat het goed gaat komen. Het liefst wil ik uit bed gaan en hem helpen, maar ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij iets voor ons wil doen en dat ik hem daar geen plezier mee doe. Het liefst wil ik het overnemen en controle hebben, maar dat is iets waar ik mee oefen. Ik wil hem vertrouwen geven en de kans om het zelf te doen. Vertrouwen dat straks het brandalarm niet afgaat, gelukkig kan ik die in de slaapkamer ook echt wel horen. Ik bedwing me en blijf heel rustig liggen, sluit nog een keer mijn ogen en vertrouw erop dat het goed komt. In het ergste geval heb ik nog een zak met broodjes dus het ontbijt komt er hoe dan ook. Wat ik in de loop der jaren geleerd heb is om het positieve te zien. Wat heeft Julian eraan dat ik boos zou worden als de broodjes verbranden… Al doende leer je en soms is het nodig om het eerst een keer “fout” te doen voordat het goed gaat. Ik maak ook fouten, vergeet ook mijn sleutels, mijn fiets achter te zetten, dus waarom zou ik boos worden op de kinderen als hen dat gebeurt. Het ergste wat dan kan gebeuren is dat ze van hun gespaarde geld een andere fiets moeten kopen. Daar leren ze van. Dat acties gevolgen hebben. Als ik altijd maar zorg dat het goed komt, leren ze niet zelf te denken en te handelen. Ik wil graag dat ze opgroeien tot zelfdenkende, verantwoordelijke volwassenen en dat doe ik zo goed als ik kan.

Voorbeeld
Als je zelf het goede voorbeeld krijgt geef je het door, hoor ik vaak. In mijn geval was dat niet zo. Maar het heeft er in mijn geval wel voor gezorgd dat ik het helemaal anders heb gedaan. Als kind heb ik bijna alles zelf moeten uitvogelen en was ik van heel jongs af aan al heel zelfstandig. Niet omdat het me geleerd was, maar omdat ik wel moest. Dat wilde ik voor mijn kinderen niet. Ik wilde ze echt kind laten zijn en heb dankzij hen ook eens stukje van mijn jeugd opnieuw kunnen doen en even weer kind kunnen zijn. Kinderen opvoeden is een lastige taak, als je kinderen krijgt, zit er geen gebruiksaanwijzing of uitleg bij. Het is leren met vallen en opstaan. Kinderen kun je iets leren door het voor te doen, uit te leggen en het te laten zien en het daarna op hun eigen manier laten doen. Vertrouwen hebben en loslaten is daar ook een belangrijk onderdeel van, vind ik. Zo is dat ook met professional organizen. Niet iedereen heeft meegekregen, of weet van nature hoe je het beste kunt opruimen en hoe je het dan netjes kan houden. Maar geen zorgen, ook dat is te leren. Als iemand je maar laat zien hóe en het uiteindelijk op jouw manier laat doen. Ook hierin kun je stappen zetten, spullen loslaten, structuur aanbrengen en het doen op een manier die bij jou past en goed voelt.

Brandblaar
Terwijl Julian en ik (Jasmijn is bij een buurmeisje logeren) samen in bed liggen en de broodjes eten laat hij me een plek op de bovenkant van zijn hand zien, hij heeft zich toch gebrand bij het uit de oven halen van de broodjes. Ik schrik en vraag of hij het wel gekoeld heeft. Hij heeft dat gedaan, maar niet lang genoeg. Ik leg hem nog een keer rustig uit hoe hij het moet koelen. Hij loopt naar de keuken en ik googel nog een keer hoe lang je dan moet koelen. Ik loop naar hem toe en in de keuken zet ik de kraan wat harder en maak het water ietsje warmer. Ik zet de kookwekker zodat we net zo lang koelen als nodig is. Als we de kraan uitdoen is de pijn gezakt. Het zal een blaar worden. Ik knuffel en kus hem op zijn wang en mijn zondag is begonnen.

Meebewegen
Terwijl ik dit zit te typen gaat de wekker op het tijdstip dat ik wilde opstaan en ik bedenk me met een glimlach dat dingen altijd anders lopen dan je in gedachten had en ik voel me een gelukkig mens.

Volg mij ook op social media

https://facebook.com/Ellie.Jelsema

https://instagram.com/elliejelsema_prof_organizer

https://linkedin.com/in/ellie-jelsema/